- Byłem na grobie mamy. Wiesz, córciu, jak ją kochałem. Na zawsze zostanie w moim sercu, ale… - Stefan patrzy Kasi w oczy. - Ja nie chcę być sam. Nie umiem.

Górka bierze głęboki oddech i mówi, co leży mu na sercu.
- Sam nie wiem, jak ci to powiedzieć. Najpierw chciałem się ciebie poradzić, córeczko… Wiedzieć, czy ty się zgadzasz… Bo chciałbym poprosić Oksanę, żeby została moją żoną.

Kasia przysiada z wrażenia. Gdy Stefan tłumaczy się speszony, Kasia przerywa mu w pół zdania.
- To nie jest dla mnie łatwe, chyba rozumiesz… Ale cieszę się, że nie będziesz sam, tatusiu.

Przytula ojca, dając mu swoje błogosławieństwo. Uradowany Stefan jedzie do domu, gdzie próbuje znaleźć odpowiedni moment na romantyczne wyznanie. Zajęta kolacją Oksana patrzy na Górkę ze zdziwieniem, gdy ten przychodzi do niej z kwiatami.

- Kwiaty? To polski zwyczaj, żeby je dawać w sylwestra?
- Nie... Tylko ja... ja nie potrafię inaczej powiedzieć, jak bardzo stałaś mi się bliska - jąka się zawstydzony Stefan. - To znaczy ty i Sasza.

Oksana uśmiecha się do Stefana. Mężczyzna czuje, że to dobry moment na to ważne pytanie.
- Nie wyobrażam już sobie życia bez ciebie. I dlatego chciałbym, żebyś została moją żoną.

Kobieta ma łzy w oczach, gdy Stefan wyjmuje pudełeczko z pierścionkiem.
- Jesteś mądra, dobra i piękna. Kocham cię, to wszystko.

Oksana nic nie mówi, ociera tylko łzy. Stefan zakłopotany szybko zapełnia ciszę.
- Nie musisz teraz odpowiadać, ja poczekam...

Jaki finał będzie miała ta scena? Romantyczny pocałunek i zaręczyny? A może Górka dostanie kosza? Odpowiedź już we wtorek!