- Mam randkę z żoną... - oznajmia Jeleń bez ogródek, ale gdy widzi smutną minę Ludki dodaje: - w sądzie.
- Nie wiem, co powiedzieć. To przykre, kiedy ludzie się rozstają po tylu latach...
- A tam przykro! - macha ręką Kostek. - Mała strata, krótki żal! Więcej jej prosić nie będę. A jak będzie po wszystkim, postawię ci szampana.
- Szampana, to się pije na radość.
- No właśnie. Znowu jestem kawalerem do wzięcia.
Kostek mruga porozumiewawczo do Ludmiły, która się peszy.
- Jeszcze dwa miesiące temu pewnie bym rozpaczał. Ale nie dzisiaj. A wiesz, dlaczego?
- Nie...
- Bo poznałem pewną niezwykłą kobietę. Jest piękna, inteligentna, niezależna...
- Tak? To fantastycznie... A kto to jest?
- Jak to kto? Nie wiesz?
- A skąd?
- Ty...
Ludmiła uśmiecha się zawstydzona. Widać, że to wyznanie się jej podoba. Wieczorem, jednak ma trudności z dodzwonieniem się do Jelenia.
Okazuje się, że po rozprawie Kostka opuścił dobry humor, a smutki poszedł topić w alkoholu. Pijany zwierza się barmanowi.
- Wystarczyły dwadzieścia trzy minuty i te wszystkie lata zrobiły się nieważne. Nie ma żony, nie ma męża. Nie ma rodziny. Jakie to proste... Sam kiedyś zobaczysz.
- Nie mam zamiaru. Ja tam swoją żonę kocham.
- Tak? I dobrze. Bo Ja... swoją żonę… byłą żonę… Ja ją też kocham …
Kostek, kochając Edytę, miesza w głowie Ludmile... Czy dziewczyna zauważy, że Jeleń ją wykorzystuje? Odpowiedź na antenie TVP2.
Data publikacji: 2011-09-20