- No i powiedz Ludka, co ja mam z tobą zrobić? Czy ty nie rozumiesz, co się do ciebie mówi?
- Wowa, proszę cię, dlaczego nie możemy wrócić do naszej starej umowy?
- Nie możemy, bo ją zmieniłaś przysyłając do mnie tego swojego fagasa, który próbował mnie straszyć... Nieładnie.
- Wowa, wybacz mi. Przestraszyłam się tego pistoletu. Byłam w szoku... - Ludmiła jest cała w nerwach. - Przecież mnie znasz. Wiesz, że jestem uczciwa. Jeśli coś obiecuję, dotrzymuję słowa.
- W takim razie obiecaj, że jutro przyniesiesz wszystkie pieniądze. To jedyna obietnica, jaką ja chcę od ciebie usłyszeć.
Ludka zaczyna łkać.
- Wowa, błagam cię...

Mężczyzna siłą usuwa ją z samochodu. Dziewczyna doprowadza się do porządku. Biegnie do pubu, zapytać czy Kostek odłożył jakieś pieniądze. Ten uważa, że były ważniejsze potrzeby.
- Mówiłem ci, że o tego półgłówka nie musisz się już martwić. Ustawiłem gościa.

Zrozpaczona zwierza się Oksanie, że jest w sytuacji bez wyjścia. Stefan staje na wysokości zadania. Pożycza wszystkie pieniądze, jakie ma i idzie z nią na spotkanie z Wową. Gdy Ludmiła wsiada do samochodu, auto rusza z piskiem opon. Przerażony Stefan zaczyna biec za samochodem. Stop! Więcej nie zdradzimy.

Czy bandycie skrzywdzą Ludmiłę? Czy do Kostka wreszcie dotrze, że z Wową i jego ludźmi nie ma żartów? Czy obudzi się, gdy już będzie za późno? Odpowiedź już niebawem.