Ada, po wizycie na policji - w sprawie składania fałszywych zeznań - wpada w depresję. A jedyną osobą, z którą może o tym porozmawiać, jest Hubert. W końcu, dziewczyna nie wytrzymuje napięcia. Wykręca znajomy numer...

- Hubert, jestem załamana... Grozi mi do dwóch lat więzienia! Rodzice cały czas mnie straszą, że adwokat mnie nie wybroni... Nie wiem, co mam robić?!

Chłopak robi wszystko, by koleżankę pocieszyć. By poczuła, że nie jest sama.

- Ada, nie płacz... Jesteś fajną dziewczyną, naprawdę... Jakby co, to dzwoń! A Klara ich rozmowę słyszy - i wybucha złością.

- "Jesteś fajną dziewczyną"? "Jak chcesz to przyjdę"?! Hubert, co ty robisz? Dlaczego lecisz na każde jej zawołanie?! Dziewczyna postąpiła wobec ciebie po świńsku, a ty dalej do niej jak ta ćma!

- Ona jest totalnie nieszczęśliwa! Do tego bardzo samotna...

Pyrka próbuje Ady bronić - co ukochaną irytuje jeszcze bardziej.

- A ty kim jesteś? Dobrym Samarytaninem? Pocieszycielem?!

- Gdybyś, chociaż raz, zobaczyła w akcji jej rodziców, to byś rozumiała!

- I co, teraz będziesz na każde jej zawołanie? - w głosie Klary słychać ironię. - Bo ma niefajnych starych?...

Co będzie dalej? Czy Ada naprawdę trafi do więzienia? I jak bardzo problemy dziewczyny wpłyną na Huberta - i jego związek z Klarą? Odpowiedź już wkrótce...